Voorheen merkte ik weinig medewerking van patiënten, ze waren niet altijd therapie-trouw (motivatie om therapie correct te volgen en vol te houden). Nu heb ik meer gemotiveerde patiënten, mensen die het zelf willen. Ik weet nu dat de antwoorden en oplossingen meer vanuit de patiënt zelf moeten komen. Ik gebruik geen reparatiereflex meer, daarnaast merk ik verrassende wendingen en antwoorden tijdens de gesprekken op. Ik ben me bewuster van juiste communicatie en de nieuwe aanpak van Motiverende Gespreksvoering. Kelly = heel vlot en spontaan, ze heeft veel ervaring. Wat ik echt ga meenemen naar de praktijk: open vragen stellen, geen reparatiereflex gebruiken, minder hard werken in gesprek, samenvatten, vertrouwens- en verandertaal oproepen, vragen naar positieve ervaringen van patiënten, en het positieve meenemen in het gesprek. Een aanrader voor: hulpverleners (zorg, politie) managers, leidinggevenden.

Ik wilde vooral leren meer motiverend te coachen bij weerstand. Ik was op zoek naar kleine handvatten voor tijdens gesprekken met bewoners. Vooral ook om juist het positieve te benoemen op een juiste manier en om er voor te zorgen dat we bewoners minder snel kwijtraken in een gesprek. Ik ben me bewuster van wat je in kan zetten tijdens gesprekken om mensen te motiveren. Veel deed ik zelf al wel maar nu ben ik bewuster van waarom je dit kan gebruiken. Ik vond het een hele fijne en duidelijke aanpak. Er was een goede balans tussen de theorie en praktijk. Wat ik zeker mee ga nemen is het stellen van open vragen en ik ga meer stiltes laten vallen. Ik zou de training aanbevelen aan groeps- en trajectbegeleiders in het algemeen.

Hoewel ik mensen tracht zelfredzaam te maken, merkte ik dat ik toch nog best veel overneem. Ik liep er tegenaan dat mensen vast gelopen zijn (veel vertellen) en vaak zie ik zelf dan al gauw een oplossing, omdat ik erg oplossingsgericht denk en ben. Ik liep er tegenaan dat ik veel werk op mijn schouders heb. Veel zorgen van anderen. De wederkerigheid van bewoners kwam ook niet altijd evengoed uit de verf. Dit was ook iets waar ik aan wilde werken. Wat motiveert de ander? Het traject heeft mij meer gesprektechnieken gegeven, waardoor ik het gesprek meer kan sturen. Het heeft mij meer focus gegeven (waar gaan we naar toe/ aan werken in het gesprek). En het belangrijkste: verandertaal oppikken en zorgen dat de ander het vertrouwen krijgt om er verder mee aan de slag te gaan. Mijn gesprekspartner zal zich nog meer gehoord en gezien voelen en kan zelf nadenken over wat hij of zij wil. Er is meer autonomie en ik denk ook dat er meer duurzamere oplossingen zijn. In het begin vond ik het wel spannend en nu af en toe nog steeds om te oefenen met een andere collega. Het helpt wel heel erg. Het daagt je ook uit om het in praktijk te doen. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen in het voeren van gesprekken. Ik verwacht meer te kunnen bereiken met bewoners in een kortere tijd. Er is meer wederkerigheid, doordat mensen zelf meer gemotiveerd worden. De trainster laat ons veel oefenen. Hierdoor leren we meer. De theorie wordt snel toegepast, waardoor je het goed onder de knie kunt krijgen. De afwisseling tussen theorie en oefenen is goed. Ook geeft de trainster ruimte voor voorbeelden uit de praktijk en eigen inbreng. Hier leren we allemaal van. Mijn belangrijkste inzicht is dat je meer kan focussen in een gesprek en de ander zelf kan laten nadenken over de oplossing. Ik ben vaak zelf te snel met wat de oplossing is, waardoor de ander niet genoeg mee kan zijn en ik het probleem overneem/oplos. Deze cursus heeft handvatten gegeven hoe je dit kunt voorkomen. Welke vragen je kunt stellen. Hoe iemand zich gehoord voelt, maar ook in actie komt. Ik zou de cursus aan al mijn collega's willen aanraden.