Hoor jij vaak: “Klopt! Dat ik dat niet eerder heb gezien! Ik ga er meteen mee aan de slag”?

Waarschijnlijk niet.

Sterker nog, het kan een behoorlijke uitdaging zijn om cliënten of collega’s te helpen bij eerlijk reflecteren op het eigen handelen. Wat ik vaak hoor van professionals is;

“Er is gewoon geen zelfreflectie! Wat ik ook zeg, mijn gesprekspartner wijst anderen aan als schuldige en ziet het eigen aandeel in het probleem niet”. 

Zelfreflectie kan ontstaan wanneer jij jouw visie niet oplegt. Hoe meer jij je best doet om de ander inzicht te geven hoe meer de andere de hakken in het zand zet. 

Stop dus met overtuigen, hoe meer je overtuigd, hoe volhardender de ander zal ontkennen. 

Daarbij, het is pijnlijk om naar het eigen gedrag te kijken. Gesprekspartners voelen zich veroordeeld, door jou, door anderen en belangrijker nog; ze veroordelen zichzelf.

Jouw acceptatie en begrip helpt gesprekspartners om zich open te stellen. Het pantser zal breken waardoor mensen in staat zijn om eerlijk naar het eigen handelen te kijken.  

Toon empathie voor de huidige situatie en gids daarna de ander met de juiste open vragen naar zelfinzicht. 

“Zelfreflectie kan pas ontstaan wanneer het (zelf)oordeel afneemt en jij de juiste vragen stelt”